بررسی انگل های روده ای در موش های آزمایشگاهی نژاد swisswebster

سابقه و هدف: امروزه استفاده از موش های آزمایشگاهی در تحقیقات علوم پایه بسیار رایج می باشد. این حیوانات ممکن است به انواعی از عوامل پاتوژن مانند انگل ها آلوده باشند. بررسی انگل های موش های آزمایشگاهی از دو جنبه عوامل زئونوز و تداخل با نتایج برخی مطالعات مانند ایمونولوژی و فارماکولوژی حائز اهمیت می باشد. هدف از این مطالعه بررسی میزان شیوع انگل های روده ای موش های آزمایشگاهی نژاد swiss-webster، مخصوصاً انگل های زئونوز است. مواد و روش ها: در این مطالعه 50 سر موش نژاد swiss-webster به طور تصادفی از موسسه پاستور، شعبه آمل خریداری شدند. پس از کشتن اخلاقی موش ها محتویات دستگاه گوارش آن ها به طور جداگانه با روش های متداول پارازیتولوژی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج :نتایج این مطالعه توصیفی مقطعی نشان داد که 37 موش (74 درصد) حداقل به یک انگل دستگاه گوارش آلوده می باشند. هم چنین بیش ترین شیوع مربوط به انگل rodentolepis nana (78/83 درصد) و کم ترین شیوع مربوط به انگلblastocystis sp (7/2 درصد) می باشد. مطالعه حاضر اولین گزارش از آلودگی طبیعی موش های آزمایشگاهی به انگلblastocystis می باشد. علاوه بر این در این مطالعه دو انگل زئونوز از شیوع بالایی برخوردار بودند rodentolepis) nana (78/83 درصد) و giardia muris (01/27 درصد)). استنتاج: با توجه به وجود انگل های زئونوز در موش های بررسی شده و تداخل این انگل ها با برخی مطالعات، توجه به اصول کار آزمایشگاهی خوب (good laboratory practice) برای افرادی که با این حیوانات سروکار دارند ضروری می باشد.